Η πρώτη ασπιρίνη παρασκευάστηκε από ένα φυτό που επίσης περιείχε σαλικίνη, τη φιλιπένδουλα της ουλμαρίας (meadowsweet ), και δρα στον οργανισμό με τον ίδιο περίπου τρόπο. Έκτοτε όλων των τύπων οι ασπιρίνες αποτελούν προϊόντα χημικής προέλευσης. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι  ο φλοιός της λευκής ιτιάς συχνά αποκαλείται  «φυτική ασπιρίνη» .     

Αναλγητική δράση – Έχει διαπιστωθεί ότι η λευκή ιτιά αντιμετωπίζει και ανακουφίζει αποτελεσματικά το οξύ και χρόνιο πόνο, όπως οι κεφαλαλγίες, ο πόνος της πλάτης και του αυχένα, ο μυϊκός πόνος και οι κράμπες περιόδου. Η αποτελεσματική παυσίπονη δράση της λευκής ιτιάς οφείλεται κυρίως στην ιδιότητά της να περιορίζει τα επίπεδα των προσταγλανδίνων. 

Αντιφλεγμονώδης δράση –  Η σαλικίνη, που περιέχεται στη λευκή ιτιά, είναι υπεύθυνη για την αντιφλεγμονώδη της δράση. Σε αντίθεση με τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φαρμακευτικά σκευάσματα, η σαλικίνη δεν προκαλεί γαστρικές και εντερικές διαταραχές ή αιμορραγία, όπως η ασπιρίνη, καθώς η ιτιά δεν εγκλωβίζει τις προσταγλανδίνες στην περιοχή του στομάχου ή των εντέρων.