Ο ανανάς χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό/φαρμακευτικό φυτό σε πολλούς πολιτισμούς, ενώ η χημική σύσταση της βρομελίνης είναι γνωστή από το 1876. Η βρομελίνη καθιερώθηκε ως θεραπευτικό συστατικό το 1957, όταν ο Heinicke ανακάλυψε υψηλές συγκεντρώσεις βρομελίνης στον ανανά. Η βρομελίνη αποτελεί ένα από μια ομάδα θειούχων πρωτεολυτικών ενζύμων (ένζυμα που διασπούν την πρωτεΐνη). Είναι επίσης γνωστή για την αντιφλεγμονώδη δράση της και την ιδιότητά της να καταπολεμά και να ανακουφίζει τις μολύνσεις του άνω αναπνευστικού.

Αντιφλεγμονώδης: Η βρομελίνη συμβάλλει στην επούλωση πληγών και στην αποκατάσταση τραυματισμών, όπως το στραμπούλιγμα, το διάστρεμμα, οι μώλωπες, οι μυϊκές βλάβες και πόνοι, το πρήξιμο και οι αθλητικές κακώσεις. Σύμφωνα με μελέτες, έχει αποδειχθεί ότι η βρομελίνη μειώνει δραματικά το μετεγχειρητικό πρήξιμο, κυρίως λόγω της περιεκτικότητάς της σε φιβρίνη/ινήνη (fibrin), η οποία έχει την τάση να ξεχωρίζει την περιοχή της φλεγμονής, με αποτέλεσμα  να μπλοκάρει τα αιμοφόρα αγγεία  και να προκαλεί κατακράτηση στους ιστούς και οίδημα.

Ιγμορίτιδα/βρογχίτιδα: Η βρομελίνη δρα εξαιρετικά ευεργετικά σε περιπτώσεις ιγμορίτιδας, κυρίως λόγω των αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων της. Σύμφωνα με έρευνες, το 87% των ασθενών, που δέχθηκαν θεραπεία χορήγησης βρομελίνης, είχαν καλά έως και εξαιρετικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση των συμπτωμάτων της ασθένειας.

Σε περιπτώσεις βρογχίτιδας, η βρομελίνη παρουσιάζει σπασμολυτικές (καταστέλλει το βήχα) και βλεννολυτικές ιδιότητες. Επίσης, έχει παρατηρηθεί σημαντική βελτίωση και στους πνεύμονες, κυρίως λόγω της ιδιότητας της να υγροποιεί και να αποβάλλει τις βρογχικές εκκρίσεις (απόχρεμψη).

Ενίσχυση του πεπτικού συστήματος: Η βρομελίνη χρησιμοποιείται επιτυχώς ως πεπτικό ένζυμο μετά από παγκρεατομή σε περιπτώσεις παγκρεατικής ανεπάρκειας και άλλες παθήσεις των εντέρων. Εξαιτίας του ph της, η βρομελίνη παρουσιάζει εξαιρετική δράση τόσο στο στομάχι όσο και στο λεπτό έντερο. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι αντικαθιστά επαρκώς την πεψίνη και την τρυψίνη  σε περιπτώσεις ανεπάρκειας.

Παράλληλα, η βρομελίνη έχει θεραπευτική δράση στο γαστρικό έλκος. Σύμφωνα με εκτεταμένες μελέτες για την επίδραση της βρομελίνης στη γαστρική βλέννη, αποδείχθηκε ότι η βρομελίνη αυξάνει την πρόσληψη θείου κατά 50% και γλυκοζαμίνης κατά 30-90%, συμβάλλοντας έτσι στην αποκατάσταση της γαστρικής βλέννης  και την αντιμετώπιση του έλκους.

Αντιβιοτική: Η βρομελίνη παρουσιάζει εξαιρετικές αντιβιοτικές ιδιότητες, ενώ παράλληλα ενισχύει την δράση των συμβατικών αντιβιοτικών σκευασμάτων.

Ενίσχυση του καρδιαγγειακού: Αποτελεί φυσικό διαλύτη του αίματος, ενισχύοντας την ομαλή ροή του. Σε αυτή της την ιδιότητα οφείλονται, σύμφωνα με κλινικές δοκιμές, και τα θετικά αποτελέσματα της βρομελίνης στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της στηθάγχης και της θρομβοφλεβίτιδας.

Παράλληλα, η βρομελίνη  έχει την ιδιότητα να διαλύει την αρτηριοσκληρωτική (αθηρωματική) πλάκα, ενώ ενισχύει την διαπερατότητα των αγγείων επιτρέποντας στο οξυγόνο και τα θρεπτικά συστατικά να εισχωρήσουν και αυξάνοντας τη ροή του αίματος.

Πιθανή εφαρμογή/Ενδείξεις: Φλεγμονή, αρθρίτιδα, μώλωπες, αθλητικές κακώσεις, τραύμα, ανακούφιση του πόνου, ενίσχυση της πέψης, σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, μολύνσεις, ιγμορίτιδα, τενοντίτιδα, βρογχίτιδα, άσθμα, περίσσεια παραγωγή βλέννας.

Η ινολυτική ιδιότητα της βρομελίνης αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της φλεβίτιδας και άλλων διαταραχών του κυκλοφορικού συστήματος.

Χρήσιμοι συνδυασμοί: ιγμορίτιδα – Oregon grape root, σύμπλεγμα κερκιτίνης, εστέρας C, σκόρδο.